آستیگماتیسم قرنیه در بیماران مبتلا به هتروکرومی فوکس ایریدوسیکلیت

هدف: مقایسه نتایج اورب اسکن (Orbscan II, Bausch & Lomb) دو چشم در بیماران مبتلا به هتروکرومی ایریدوسیکلیت فوکس (Fuchs’ Heterochromic Iridocyclitis) یک‌طرفه. روش اجرا: این مطالعه مورد شاهدی intra-subject بر روی بیماران مبتلا به هتروکرومی ایریدوسیکلیت فوکس یک‌طرفه انجام شد. هیچ کدام از بیماران سابقه عمل جراحی چشمی نداشتند. پارامترهای توپوگرافی قرنیه شامل کراتومتری شبیه‌سازی شده (SimK)، حداکثر برآمدگی سطح قدامی و خلفی قرنیه و ضخامت مرکز قرنیه بین دو چشم مقایسه و با روش‌های آماری مناسب تحلیل شد. نتایج: تعداد 30 بیمار وارد مطالعه شدند، متوسط سن بیماران 6/10±3/33 (18 تا 58) سال بود. میانگین کراتومتری شبیه‌سازی شده در چشم مبتلا به فوکس 27/1±65/1 و در چشم سالم 52/0±88/0 دیوپتر بود (001/0=P) . محور متوسط آستیگماتیسم در چشم‌های مبتلا به فوکس 32±75/88 درجه بود. متوسط حداکثر برجستگی سطح قدامی، سطح خلفی و متوسط ضخامت مرکز قرنیه در چشم‌های مبتلا به فوکس و گروه شاهد به ترتیب 7±7/11 در مقابل 9/4±6/10 (37/0 =P)، 1/12±27 در مقابل 1/8±23 (128/0=P) و 2/35±557 در مقابل 4/97±531 میکرومتر بود (12/0 P=). نتیجه‌گیری: آستیگماتیسم قرنیه یافته شایعی در بیماران مبتلا به هتروکرومی فوکس می‌باشد و اختلاف آستیگماتیسم قرنیه بین دو چشم می‌تواند معیار تشخیص موارد یک طرفه بیماری محسوب شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 15، شماره 2: 104-100